#پنجگانی
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا

ته هَنتا، سرخِ لو ره اُو نَزو په
بلنــدِ گیسّه دوش ِ رو نَزو په
نِماشون خِرما چشّه خُو نَزو په
فنا کاندی دل و ایمونّه#خجه
اگر نفس بَمونده سو نزو په

#برگردان

تو هنوز لبهای سرخت را آب نزده
گیسوی بلند را روی دوش ات نینداخته
غروب چشم های خرمایی را به خواب نزده
دل و ایمان مرا به فنا می دهی #خجّه
اگر نفسی برایم بماند تا طلوع صبح نزده

#غزل_تبری
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا
#درسوگ_حضرت_زهرا_س

ته غم جِم شیعه ماتم دارنه بی چَم
اَتی تیفون ِ، مَلهم دارنه بی چَم

ته داغ اول بَزو تش، زینبِ دل
ته اسلی وسّه، زمزم دارنه بی چَم

مه دل کِندایِ سَر ، دارنه اَلامت
مِخْایته* شَرْف ِ پرچم دارنه بی چم

وَلْاکرده* تِه پهلو سِفتِ مِخْ ره
ندینه محسن ِ چم دارنه بی چَم

ته ریش ریش ِ بسوته چادرِ تش
کَمِل زن، کَرب زن، سَمْ دارنه بی چَم

تِریجه زَنده تی خون، خاشک ناونه
محرم جِم محرم دارنه بی چَم

پِشو بَزّو تی وا، دردهِ هِدا چم
شِلابُ بِرمه غَم غم، دارنه بی چم

هِدا تَش روضه ره تی نُدبه اَسسر
مِه چش کِلا کِلا، زَم دارنه بی چم

@sheere_mazani
#برگردان

از غم تو شیعه ماتم دارد بی اندازه
وطوفان ( غم) را داروی خود دارد بسیار

داغت اول دل زینب را آتش زد
که دارو برای اشکهایت همچون زمزم فراوان دارد

روی درگاه دل من علامتی هست
شالی که میخ از آن رد شد را پرچم خود دارد

کج کرد پهلویت میخ محکم را
ندیدند در پهلویت محسن را به سختی داری

لبه های سوخته چادرت آتشش
کاه بر سر زنان و کرب زنان (عزاداری ات) را سهمی دارد بسیار

جوانه می زند خون تو و خشک نخواهد شد
از محرم محرم بزرگتری جوانه می زند

زیر و رو کرد هوایت درد را کنار زد
باران تند و گریه ی همیشگی ِاشک دارد شدید

روضه را ندبه شما به آتش زد
چشم من کوزه کوزه نم تمام نشدنی دارد

*مِخایته: مِخ هایته
*وِلاکن:ول هاکن

#غزل_تبری

#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا

#عنوان_راه ور نده

# وزن_شعر _فاعلات_فاعلاتن_فاعلن

نرمه نرمه، بِفته می، افشون نکان

کِچکِ گردِ دیمه اَی خندون نکان

صورت کوچک و گردت را  پراز خنده نکن

پِکّه پّکِه زَنده می دل شُوم اّ روز

وسّه وسّه بُسّه دل زندون نکان

تاپ تاپ دلم می تپد شب و روز

 بسّه بسه تمام کن دیگر دل ِ پاره شده ام را زندانی نکن

تِپّه تّپِه چشّ ِ سَر اسلی نَشند 

خون نکان می دلّه اَی تیفون نکان

قطره قطره به چشم ام اشک نریز

دلم را خون نکن و طوفانی اش نکن

تی بلارِ اَی شی راه رِ وَر نَده

اِسْبه اِسْبه دندونا قندون نکان

فدای تو بشوم باز مسیرت را از سمت من عوض نکن

 و دندان های سپیدت را به شکل قندان نکن(به من نخند)

فِسّه فِسّه می نَفِس زَنده تِه وه 

لَ لِه وا جه دلّه سرگردون نکان

صدای فس فس نفس های من برای توست

 با صدای نی دلم را سرگردان نکن

تی بلا می سَر نشو ، نَیْرِم ، نِرا 

خنده خنده دلّه اَسّر خون نکان

بلای تو نثار سر من نرو بی محلی نکن ،بیا

با خنده هایت دلم را دوباره خونین نکن

بی تِه دُونْدی نَزّومه خُوچِک بِرا 

تش هِدا تِتمّ ِ، او قیلون، نکان

بی تو می دانی لحظه ای چشم بر هم نگذاشتم 

توتون  سوخته را آماده برای قلیان نکن

کدخدا جه اَت کمی لنگِش بِرا 

 پِسْپِلیکِ شو حنا بندون نکان

 با کدخدا کمی همراهی کن (تند نرو)

در کوتاه شبی حنا بندان نکن

تقدیم به سردار مدافع حرم شهیداسماعیل زاهدپور

خَوِر بِمو ،پلنگِ نر هِنیشته / خَور بِمو ،هِرِستائه نَنیشته

خبری آمد که پلنگ نر(به زمین) نشست/ (باز) خبر آمد که ایستاد و(هرگز)ننشست

خَور خَور ،که بی خور بِموئه / بَوین چِتی مه جان جه گِرْ بموئه

خبردار باشید که بدون خبر دادن آمد/نگاه کن که چگونه آنکه به جانم بسته بود آمد

خَور رِسون، مه سینه مشت خونه/قرار بیه دَگِرده زود، نمونه

آورنده خبر دلم پر از خون است/ قرار گذاشت زود برگردد و زیاد نماند

نَکانده عِب اَتی که دیر بمویی / پسر پسر مه پیرِ چشّ ِ سویی

عیب ندارد اگر کمی دیر آمدی/پسر  پسر نور چشمان کم سوی من هستی

 نَکامْبه بِرمه تِه ره چو بَزونه / تِه دسْ دَوسْته بی یه، لوُ بَزونه

گریه نمیکنم که ترا با چوب زدند/وقتی دستت بسته بود با لگد ترا زدد

نَکامبه بِرمه ،بِرمه ر چه فایده / ندارنه برمه، چشْ ته قدِ قایْده

گریه نمیکنم گریه را فایده ای نیست/چون گریه ،چشمی به بلندی قد تو ندارد

ته فال کوئه، ته سر کوئه، ته تن کو؟/ِ مُقُر بِرا ته خونی پیرهن کو؟

پس دستت و سرت و تنت کجاست/اعتراف کن پیراهن خونی ات کجاست؟

نکامبه برمه که کفن نداشتی / دِوَنْدی ،شَرف اُ ،پیرُهن نداشتی

گریه نمی کنم که کفن نداشتی/کفش و شال و پیراهن نداشتی

ته ساک کوئه چَپی کوئه قوا کو؟/ شازده پسر، علی کو ارمیا کو؟

ساکت وچپیه وکت ات کجاست؟/پسر رشیدم بگو علی و ارمیا پسرانت کجایند

اِلاج نوونه غصه مار نشونه/ ننا هنیشته برمه جار، نشونه

فراوان است غصه و تمام نمی شود/مادر نشسته است در عرصه ی گریه و جایی نمی رود

هِنیشته برمه هکْ هکِ بموئه/ بِبا ته داغ سَر،کمک بموئه

گریه تمام شد و نفس نفس زدن آمده/پدر برای تسلی داغ تو به کمک آمده

هِنیشته بیمه نالِ سَر، نموئی /اِسا بمومه خاکِ سر، ته کویی؟

نشسته بودم روی رواق و نیامدی/الان نشستم سر خاکت پس کجایی

ته گهتِ آسمونِ چلچلا بی / نخوارِ آسمونْ دله، صفا بی

تو پرستوی آسمان بی انتها بودی/آسمان گرفته را صفا بودی

بلند می ر کی پشو بزوئه؟ / هدائه چَمْ ته دیمِ لو، بزوئه؟

موی بلندت را چه کسی به هم زد/فرم داد و کجش کرد رو گونه ات

اِلاله کو ؟بهارِ رازقی کو؟/ تی داغِ سر چراغِ عاشقی کو؟

آلاله و یاس بهاری کجاست؟/بر روی داغ غمت چراغ عاشقی کجاست

چه اتّا پسْپلیک مِره نِشنی / قراربیه دگردی زود، چه ننی؟

چرا یک نگاه کوچک به من نکردی/قرار بود زود برگردی چرا نمی آیی؟

اِسا تی سنگِ سر ر پِرزو زَمبه / بلبل اُ چلچلا ر اَی رو زمبه

حالا سنگ سرد تو را با دسمال تمیز میکنم/به بلبل و پرستو رو می اندازم

زَنده مره تی سرد سنگ اشاره/کی خوانه، اَی تی جم خور بیاره

سنگ سردت به من اشاره میکند/چه کسی دوباره از تو خبر می خواهد بیاورد

نِنا هِنیشته پشت در، دگردی/ تِه منتظر هِنیشته بَردگردی

مادر کنار در نشسته است برگردی/ منتظرت نشسته که دوباره بیایی

شعر:روح اله نظرنژاد_کدخدا

غدیر

غلام غمزه ی ته نازنین نگارِ غدیر
دل ِ قرار ِ بوردی آ بی قرارِ غدیر

به اون خدا که هاکارده تی سینه ر ِ روشن
ته داغ عشق جه هنتا ونوشه زاره غدیر

جهاز دچینه, بورده, ته دست تا خورشید
نماز اول وقته تی انتظار غدیر

نا من که جن و ملک گانّه مدح مولا رِ
بهشت سینه ی مولا ر ِ دوستدار غدیر

فقط لیاقت تی دست داشته پیغمبر
جهاز که جمع بهیه هارش تینار غدیر

غدیر برکه نیه گت تر هسته دریا جم
به اتتا تپه ی اون خم امیدوار غدیر

بلند باوته شه دل جم ,به زاده ی کعبه
هارش هارش که فقط با علی(ع) براره غدیر

#نظرنژاد_کدخدا

@Nazarnezhad_kadkhoda2

دنیا

دنیا شال پِسرِ , نفهمنی چه؟

محبت جه جِرِ , نفهمنی چه؟

اتتا -فدات بشم-جه نخوری گول

این حرفا جه سِِر نفهمنی چه؟

#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا

برگردان به پارسی

دنیا بچه شغال(مکار) است چرا متوجه نیستی؟
از محبت بیزار است چرا متوجه نیستی؟

با یک جمله فدایت شوم گول نخور

گوش اش از این حرف ها سیر است چرا متوجه نیستی؟
#کدخدا

nazarnezhad_kadkhoda2@

 دِواره وَرف آ وارش وارنه پاجی

خجه

خَجّه

  مسلمانون مه دل خجه رِ خوانه

  همون سرخ گل چَرده رِ خوانه

  گَهتِ  لَوه دِلِه آش  ر چِشِنه

   مه تِک آش بخورده لوُچه ر خوانه

   # نظرنژاد_کدخدا

  برگردان به پارسی:

  آی مردم من دلم خدیجه را خواهان است

  همون که چون جوانه گل سرخ را می ماند

  در دیگ بزرگ آشِ پخته شده را می چشد

  دهان من همان لب هایی که آش خورده را می خواهد

  @nazarnezhad_kadkhoda2