فراخوان

رود در پای تو هنگامه ی طوفان دارد

چشم برشانه ات اندیشه باران دارد

لاجرم فاصله ای نیست میان شب و من

بس که موهای تو پردامنه جریان دارد

چشم مست تو که راه من و دل را میزد

باز گویا هوس از حاکم کرمان دارد

بیخ گوش تو چه گویم ز دلاویزی صبح

بس که در حنجره ام وسوسه غلیان دارد

تکیه بربام دلم  همت والا طلبد

ورنه ابر دل من حالت گیلان دارد

کدخدایی کن و از کوچه دل بار مبند

چندروزیست دلم میل خراسان دارد

صبر کن تا به سراپرده ی ایمان برسد

هان بلال لب من قصد فراخوان دارد  

 (روح اله نظرنژاد )