شعر ننجان اثر :احمد غفاری

از کتاب : ماه، نا، نن جان

دِتا کِلی سیکا داشته مه ننجان

زرینه گوگزا داشته مه ننجان

جومه شلوار، وِنِه لینگ کلوش

سه تا دَندون طِلا داشته مه ننجان

گل عمو کایر آ گل پَمه مِزّیر

دِلِه بَیته کیکا داشته مه ننجان

زمسّونِ ورفِ روز عیدی شوئه ماه

یه تا چارقد کلا داشته مه ننجان

صِواحی تا نماشون هامج هامج

بخرده تن کوما داشته مه ننجان

اَتی چنگل ره ترشی کِرده ننجان

بچا پلای خورشی کرده ننجان

تلای ونگ وا ، اذان وقته

ندوشته گو ره داشتن چنّده سخته 

هف هش تا گو ره دوشته تا صواحی

کلوم دله سروشته تا صواحی

گوته جانِ خدا مه شو بلنده

تش هایته شونسِ بک بو بلنده

دشونِ ترشِ ماسِ تو هدائن

کچه کرکِ چینکا ره جو هدائن

صِوای سر چارویداری کارده ننجان

نماشون وچه ماری کارده ننجان

پمبه جاره وجین کرده تیناری

شه هسلی ره سرین کرده تیناری

ونه کرک سیکای دور بَگردم

ونه کلی تلای دور بَگردم

ونه مسواک دنون کاجه دیّه

ونه دنون طلای دور بگردم

یه تا وسنی، پیرِ شی، رِز رِز سِک

گلی سر هیای دور بگردم

ونه گلجیم می، امبس راغون

ونه سر حنای دور بگردم

کئوک جاره دله ، لمپا سوء پشتی

ونه کمر دلای دور بگردم

اتا کم سال ماه چرخ هایته ورکا

ونه چکه سمای دور بگردم

شعر : احمد غفاری

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2