شعر ننجان اثر :احمد غفاری

از کتاب : ماه، نا، نن جان

دِتا کِلی سیکا داشته مه ننجان

زرینه گوگزا داشته مه ننجان

جومه شلوار، وِنِه لینگ کلوش

سه تا دَندون طِلا داشته مه ننجان

گل عمو کایر آ گل پَمه مِزّیر

دِلِه بَیته کیکا داشته مه ننجان

زمسّونِ ورفِ روز عیدی شوئه ماه

یه تا چارقد کلا داشته مه ننجان

صِواحی تا نماشون هامج هامج

بخرده تن کوما داشته مه ننجان

اَتی چنگل ره ترشی کِرده ننجان

بچا پلای خورشی کرده ننجان

تلای ونگ وا ، اذان وقته

ندوشته گو ره داشتن چنّده سخته 

هف هش تا گو ره دوشته تا صواحی

کلوم دله سروشته تا صواحی

گوته جانِ خدا مه شو بلنده

تش هایته شونسِ بک بو بلنده

دشونِ ترشِ ماسِ تو هدائن

کچه کرکِ چینکا ره جو هدائن

صِوای سر چارویداری کارده ننجان

نماشون وچه ماری کارده ننجان

پمبه جاره وجین کرده تیناری

شه هسلی ره سرین کرده تیناری

ونه کرک سیکای دور بَگردم

ونه کلی تلای دور بَگردم

ونه مسواک دنون کاجه دیّه

ونه دنون طلای دور بگردم

یه تا وسنی، پیرِ شی، رِز رِز سِک

گلی سر هیای دور بگردم

ونه گلجیم می، امبس راغون

ونه سر حنای دور بگردم

کئوک جاره دله ، لمپا سوء پشتی

ونه کمر دلای دور بگردم

اتا کم سال ماه چرخ هایته ورکا

ونه چکه سمای دور بگردم

شعر : احمد غفاری

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2

بهار بک و بو (عطر و بوی بهار)

1_ اَی بِموئه ته بهار بِک و بو
بُورده مِه تِرکانش و مِی تن تو

2_ نِماشون صبح زلال بونه ته جا
صِواحی بونه اَمه تارِما شو

3- ته بِلاره ته قدمگاه می چشا
بِرا تا گوم بَواشه این خِت و خو

4_ دِفرازن سبز علم ساریه سر
تِی پَلی ندارمی تِپّه آبرو

5_ کُجه شونی هرجا شومبه تِه دری
گِرنه نور ته لینگ رَج جه اَلبسو

6_نوجِ روجائی صواحی دارِ سر
یاد بیارده شِه خونش ر تِرتِرو

7_ تیساچو بَیّه می دل دشت دله
گی زِلیک میچکا بَزو مه سر و رو

8_اَنده بد بَیمی و بد هاکاردمی
اما رِ وَنگ هاکانی ندارمی رو

9_ قدیما گندم سبز رو بِیمی
اِسا بَیمی شالی یِ زردِ پَخو

شعر : نظرنژاد-کدخدا
برگردان به پارسی:

1_ دوباره عطر و بوی بهار آمد
از تنم درد و غم و تب خارج شد
2-غروب به صبح پاک تبدیل می شود از آمدنت
وشب تاریک ما تبدیل به روشنایی صبح میشود
3_ فدایت شوم چشمانم قدمگاه تو باشد
بیا تا از بین برود این رخوت و خواب آلودگی
4-برافراشته کن علم سبز محمدی بر بالای ساریه(ساری)
در پیش گاه تو اگرچه قطره ای آبرو نداریم
5_ به کجا میروی که هرجا میروم ترا میبینم
از رد پای رفتن تو نور میگیرد آذرخش
6_ روشنای اولیه ستاره صبح (روجا) هستی از روی درخت
قمری بیاد آورده دوباره صدای خواندنش را
7_ دل من چوب خشک وسط مزرعه شده (مترسک)
که گنجشک ها بر شانه و صورتم فضله میریزند
8_ آنقدر بد شده ایم و بدی کرده ایم
که اگه صدایمان بکنی از خجالت روی آمدن نداریم
9_ قدیما صورتمان چون گندم ها سبز بود
اما الان زرد و توخالی شدیم مثل سبوس شالی

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2