خَجّه (خدیجه)

  هَنتا بی تِه مه چش راه دَره خَجّه

  مه دل هنتا ته همراه دره خجه

  ته که گاتی اِنی فردا صِواحی

  نِماشون ِ ، مِه تِک آه دَره خجه

  # نظرنژاد_کدخدا

  برگردان به پارسی:

  هنوز دلم بدون تو چشم به راه است

  دل من هنوز با تو و همراه توست

  تو که قول دادی فردا صبح برمیگردی

  غروب شده و بر لبم حسرت نیامدن توست

   شعر : نظرنژاد_کدخدا

شعر ننجان اثر :احمد غفاری

از کتاب : ماه، نا، نن جان

دِتا کِلی سیکا داشته مه ننجان

زرینه گوگزا داشته مه ننجان

جومه شلوار، وِنِه لینگ کلوش

سه تا دَندون طِلا داشته مه ننجان

گل عمو کایر آ گل پَمه مِزّیر

دِلِه بَیته کیکا داشته مه ننجان

زمسّونِ ورفِ روز عیدی شوئه ماه

یه تا چارقد کلا داشته مه ننجان

صِواحی تا نماشون هامج هامج

بخرده تن کوما داشته مه ننجان

اَتی چنگل ره ترشی کِرده ننجان

بچا پلای خورشی کرده ننجان

تلای ونگ وا ، اذان وقته

ندوشته گو ره داشتن چنّده سخته 

هف هش تا گو ره دوشته تا صواحی

کلوم دله سروشته تا صواحی

گوته جانِ خدا مه شو بلنده

تش هایته شونسِ بک بو بلنده

دشونِ ترشِ ماسِ تو هدائن

کچه کرکِ چینکا ره جو هدائن

صِوای سر چارویداری کارده ننجان

نماشون وچه ماری کارده ننجان

پمبه جاره وجین کرده تیناری

شه هسلی ره سرین کرده تیناری

ونه کرک سیکای دور بَگردم

ونه کلی تلای دور بَگردم

ونه مسواک دنون کاجه دیّه

ونه دنون طلای دور بگردم

یه تا وسنی، پیرِ شی، رِز رِز سِک

گلی سر هیای دور بگردم

ونه گلجیم می، امبس راغون

ونه سر حنای دور بگردم

کئوک جاره دله ، لمپا سوء پشتی

ونه کمر دلای دور بگردم

اتا کم سال ماه چرخ هایته ورکا

ونه چکه سمای دور بگردم

شعر : احمد غفاری

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2

بهار بک و بو (عطر و بوی بهار)

1_ اَی بِموئه ته بهار بِک و بو
بُورده مِه تِرکانش و مِی تن تو

2_ نِماشون صبح زلال بونه ته جا
صِواحی بونه اَمه تارِما شو

3- ته بِلاره ته قدمگاه می چشا
بِرا تا گوم بَواشه این خِت و خو

4_ دِفرازن سبز علم ساریه سر
تِی پَلی ندارمی تِپّه آبرو

5_ کُجه شونی هرجا شومبه تِه دری
گِرنه نور ته لینگ رَج جه اَلبسو

6_نوجِ روجائی صواحی دارِ سر
یاد بیارده شِه خونش ر تِرتِرو

7_ تیساچو بَیّه می دل دشت دله
گی زِلیک میچکا بَزو مه سر و رو

8_اَنده بد بَیمی و بد هاکاردمی
اما رِ وَنگ هاکانی ندارمی رو

9_ قدیما گندم سبز رو بِیمی
اِسا بَیمی شالی یِ زردِ پَخو

شعر : نظرنژاد-کدخدا
برگردان به پارسی:

1_ دوباره عطر و بوی بهار آمد
از تنم درد و غم و تب خارج شد
2-غروب به صبح پاک تبدیل می شود از آمدنت
وشب تاریک ما تبدیل به روشنایی صبح میشود
3_ فدایت شوم چشمانم قدمگاه تو باشد
بیا تا از بین برود این رخوت و خواب آلودگی
4-برافراشته کن علم سبز محمدی بر بالای ساریه(ساری)
در پیش گاه تو اگرچه قطره ای آبرو نداریم
5_ به کجا میروی که هرجا میروم ترا میبینم
از رد پای رفتن تو نور میگیرد آذرخش
6_ روشنای اولیه ستاره صبح (روجا) هستی از روی درخت
قمری بیاد آورده دوباره صدای خواندنش را
7_ دل من چوب خشک وسط مزرعه شده (مترسک)
که گنجشک ها بر شانه و صورتم فضله میریزند
8_ آنقدر بد شده ایم و بدی کرده ایم
که اگه صدایمان بکنی از خجالت روی آمدن نداریم
9_ قدیما صورتمان چون گندم ها سبز بود
اما الان زرد و توخالی شدیم مثل سبوس شالی

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2

نوروز

نوروز سیزده بهیه ته نمویی

خشکه , چرده بهیه ته نمویی

دیگه وعده نده فردا صواحی

افتاب , زرده بهیه ته نمویی

شعر ：نظرنژاد- کدخدا

برگردان به پارسی :

اول نوروز سیزده شد تو نیامدی

چوب خشک جوانه زد تو نیامدی

دیگه به من وعده ی فردا اول صبح نده

آفتاب به وسط آسمان آمد تو نیامدی

#نظرنژاد_کدخدا

برای خواندن شعرهای مازندرانی به کانال زیر مراجعه کنید

https://telegram.me/joinchat/AZDXsDwAOczLyC2O2Gam6w

صدا کنده زنگ و تال مه جان یار درشونه کوه
دل بزو دنگ وسفال مه جان یار. درشونه کوه

ناخشی  بیته  مه  دل له  لرز و تو  بیته  مره
مه  زوون  بییه  لال مه جان یار درشونه کوه

چتی  طاقت بیارم  غرصه مه دل له  کش بزو
خشی آ بورده  گوال مه جان یار درشونه کوه

مه نفس گل به گل و مه دسو لینگ نشونه کار
تن و پ  دارمه شتال مه جان یار درشونه  کوه

ملک میت  بمو  در  کندا   یاواش یاواش  خانه
دونده  مه کت و بال  مه جان یار  درشونه کوه

پینمه  شل  بیی یو  مه  تن نه  خونش  دکته
دیم رنگ  بی یه ذغال  مه جان یار درشونه کوه

چلچلا  خور بور  وره  باهو.  در. نشونه
دل جم ته دیم خال مه جان یار در شونه کوه

اتا جان  دی یه مره ، فدای وه بی یه ،دیگه
پلی بی یه ماه وسال مه جان یاردرشونه کوه

باهورین خدا ونه پشت و پناه بوشه همش
مره هاکنه حلال مه جان یار در شونه کوه

شعر: کولایی                                    

"میا "
صِواحی که هوا  میا هسته
آفتاب ناز نکش
تِلای وَنگ و سیکای مَک مَک
ته خو ر
ته می واری پِشو زَنده
چش ر کُوریک نَیر
بِنه سَر ویشار

شعر: کدخدا_نظرنژاد

برگردان به پارسی:
صبح که هوا ابری و گرفته است
منتظر آفتاب نباش
آواز خروس و سروصدای اردک
خوابت را
مانند موهایت به هم میزند
دیگه چشمانت را نبند که
"بنه سر" خیلی وقت است که بیدار است و منتظر توست
میا (هوای ابری و آماده بارش)

#نظرنژاد_کدخدا

https://telegram.me/joinchat/AZDXsDwAOczLyC2O2Gam6w

غزل شالی

سلام عزیزان، حالِ شعرتان! عالی            

و شعر می آید به تو، چه خوشحالی!

هیس... کمی شعر گفته ام...من هم         

چه اتفاق بزرگی ، کمی شدم خالی !

صدای کر کر خنده ،ردیف آخر ... چپ         

و سمت راست نشسته جناب... جنجالی

آهای... با توام عزیزم جواب بده          

چو ماست در ته سالن سپید می نالی

سری روی گوشی و... سری پسِ گوشی             

دو صندلی سه نفر ، دو صندلی خالی !

من از جنوبِ شمالم و پاسبان غزل              

بیا به دفتر شعرم نشا نما شالی

من از شما هستم، دوشنبه ها تا شعر        

به پاس لطف شما می زنم غزل فالی

که چند بیتش سبز ، وچند اوق اش سرخ          

کمیش رنگارنگ ، کمیش خالخالی

#نظرنژاد_کدخدا

@nazarnezhad_kadkhoda2

خوشا دردی که درمانش حسین (ع) است
خوشا آن سر که سامانش حسین (ع) است
دل هرکس سری دار ز سودا
خوشا عهدی که پیمانش حسین (ع) است
هزاران در بروی خلق بازست
خوشا آن در که دربانش حسین (ع)است
زمین نه، آسمان هم گریه دارد
خوشا چشمی که بارانش حسین (ع) است
نشسته کربلا بر سفره ی عشق
زراه دور مهمانش حسین (ع) است
چه می گوید به نجوا زینب اش را ؟
سرِ پرخون بدامانش، حسین (ع) است
هدف وصل است بی آبی بهانه است
سرم را نقش سلطانش حسین (ع) است
بداهه

#کدخدا_نظرنژاد

گل نکند عشوه در بهار محمد (ص)

جان نکند شکوه در کنار محمد (ص)

جامه دران غنچه ، بیقرار محمد (ص)

گل نکند جلوه در بهار محمد (ص)

رونق گل میرود عذار محمد (ص)

ابربپا خاست باز طی شده بهمن

باغ چه دارد بجز عذار تو برتن

غنچه برون کرد باز جامه به گلشن

گل شود افسرده از خزان و ولیکن

نیست خزان از پی بهار محمد (ص)

شهپر عشقش نقشِ بال شقایق

ره بنما تا بشوم عاشق لایق

سایه لطفش نشسته بین دقایق

سایه ندارد ولی تمام خلایق

سایه نشینند در جوار محمد (ص)

کرده تبسم لبت به لاله و ریحان

غبطه به معراج تو خوردند حبیبان

سایه ی الطاف تو، داده به تن جان

سایه ندارد ولی به عالم امکان

سایه فکندست اقتدار محمد (ص)

سرو فرو ماند از صعود کمالش

گفته اذان ماذنه با صوت بلالش

شمس فرو ماند از سرور خیالش

سایه نمی ماند از فروغ جمالش

هاله ی نور است در کنار محمد (ص)

دلبر مکی زدلم پاک کن آلام

ماه ربیع است دگر پخته کن این خام

نور حضورش شکست ظلمت اوهام

شمس رخش هم جوار زلف سیه فام

ایت والیل ووالنهار محمد (ص)

میشود آیا بنشینم سر کویش

تا که بگیرم اثر ز طلعت رویش

تا زه کنم جان و دل از قمصرِ بویش

تا که بماند اثر زنکهت مویش

خاک حسین است یادگار محمد (ص)

دلبر من خاک کف پاش توتیاست

این چه شمیم است که از دور هویداست

گفت : ترابش اثر خاک تن ماست

تربت خوشبوی کربلای معلاست

یک اثر از موی مشکبار محمد (ص)

من چه بگویم که حسان گفت سخایش

جن و ملک جمله ثنا خوان صفایش

من چه بگویم که خدا کرده دعایش

من چه بگویم (حسان )به مدح و ثنایش

بس بودش مدح کردگار محمد (ص)

.. ﻋﺎﻗﺒﺖ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﻣﻐﺮﺏ ﻣﺤﻮ ﻣﺸﺮﻕ ﻣﯿﺸﻮﺩ.
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﺮﺑﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﻝ ﻧﯿﺰ، ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ .

ﺷﺮﻁ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﻭ ﺩﻭﺭ،
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺣﺎﮐﻢ ﮐﻞ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

ﻫﻢ، ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻬﻤﯿﻪ ﯼ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻭﺻﺒﻮﺭ،
ﻫﻢ، ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺭﺛﯿﻪ ﯼ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻻﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﻗﻠﺐ ﻫﺮ ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ، ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺍﺳﺖ.
ﻫﺮ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﻏﻨﭽﻪ ﺯﺩ، ﻧﺎﻣﺶ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﻬﻤﯽ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.
ﺑﺎﻋﺪﺍﻟﺖ، ﺧﺎﮎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺧﻼﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﻋﻘﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،
ﻋﺸﻖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ، ﯾﮏ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﻋﻘﻞ ﺍﮔﺮ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﺷﺪ، ﻋﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ.
ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﯽ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ، ﻫﻤﺮﻧﮓ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ، ﻣﻮﺳﻢ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﻓﺼﻞ ﻓﺮﺩﺍ، ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺸﻒ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﺩﺳﺖ ﮐﻢ، ﯾﮏ ﺫﺭه ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭﺗﺐ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ!
ﻻﺍﻗﻞ، ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﮕﻮ، ﮐﯽ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟

ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺷﺮﻁ ﻋﺎﺷﻘﯽ، ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﺮﺩﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ . . .

"قیصر امین پور"